آلدو روسی | معمارِ خردگرا

آلدو روسی، یکی از با نفوذترین معماران در طول دوره ی 1972 تا 1988 بوده است و در سه حوزه ی مختلف تئوری، ترسیم و معماری شهرتی جهانی دارد. وی نخستین معمار ایتالیایی برنده ی جایزه ی پریتزکر می باشد. در این مقاله سعی در بیان مطالبی داریم تا به وسیله ی آنها این معمار و طراح ایتالیایی را به مخاطب معرفی کنیم.

“از این سلسله مقالات با نام “معماران و طراحان”، نوشته ای برای شناساندن رنزو پیانو به مخاطب منتشر شده است. برای آشنایی بیشتر با این معمار پیشروی ایتالیایی، پیشنهاد می کنیم وارد لینک آبی رنگ زیر شوید.”

رِنزو پیانو | معمار پیشروی ایتالیایی

آلدو روسی (3می1997-4سپتامبر1997) در میلان ایتالیا متولد شد. او مدت کوتاهی پس از پایان جنگ جهانی دوم وارد دانشگاه پلی تکنیک میلان شد و در سال 1959 با اخذ درجه ی دکتری، فارغ التحصیل شد و پس از آن به ‌عنوان دستیار آموزشی با معماران مشهوری مثل Ludovico Quaroni و Carlo Aymonino کارکرد. روسی از سال 1955 تا 1964 به عنوان سردبیر مجله معماری کازابلا خدمت کرد. در سال ۱۹۶۵ عضو هیئت‌ علمی مدرسه معماری در میلان و دانشگاهی در ونیز شد و از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۵ در ETH در زوریخ تدریس نمود. بعد از تلاش‌ ها و زحمات بسیار، توانست در سال ۱۹۹۰ برنده جایزه ‌ی معماری پریتزکر شود. آلدو روسی یکی از بنیان گذاران نوعقل گرایی با عنوان La Tendenza در نظر گرفته می شود. تاثیر وی در شکل گیری تفکر معماری اروپا در طول این دوره با رابرت ونچوری در ایالات متحده امریکا قابل مقایسه است.

آلدو روسی توانسته است طرح هایی از معماری کلاسیک را بدون کپی کردت آنها پیاده کند. آثار او برجسته و اصیل هستند و ظاهری ساده اما معنی و محتوایی بسیار پیچیده دارند. او همواره از معماری به روز و پرطرفدار امتناع کرده تا سبک معماری خودش را خلق کند و آنرا پیش ببرد. این معمار ایتالیایی برای بهبود عناصر ثابت معماری، نه فقط به عنوان مجموعه ای از فرم ها بلکه به عنوان یک جستجو برای ایجاد خلاقیتی نو و همیشگی در اشکال هندسی تلاش کرده است. وی  معتقد بود که معماری به درک واقعیت زندگی در جهان کمک می کند و چشم اندازی مشخص از وقایع انسانی را فراهم می آورد که معمار از لحاظ  تاریخی قادر به پیش بینی آن نبوده است. ماندگارترین معماری درگفته های آلدو روسی،”توقف کوتاه رویداد” بوده است.

آلدو روسی در طی سال های فعالیتش، پروژه های برجسته ای را در سراسر جهان به سرانجام رسانده که در ادامه با برخی از آنها آشنا می شویم.

آلدو روسی از پیروان مکتب خرد گرایی و از مخالفان عملکردگرایی مدرنیسم بود. وی معتقد بود که عملکرد بنا از اهمیت کمتری نسبت به شکل آن برخوردار است زیرا عملکرد یک بنا می تواند در طول زمان تغییر و تحول یابد در حالی که شکل بنا می تواند همچنان ثابت بماند. به اعتقاد روسی “یک بنا در ابتدا نیازمند شکل است ولی نیازمند عملکرد فوری نیست و آنچه باعث به وجود آمدن شهر می شود، شکل یا فرم آن است”. این معمار ایتالیایی علت فرسودگی بافت های شهری را تحولات سریع انقلاب صنعتی و ورود اتومبیل به داخل شهر می داند. به همین دلیل سعی داشته تا با مطالعه بناها و بافت های موجود، به ایجاد شکل های جدید در شهر بپردازد.

از جمله کتاب های این معمارِ نظریه پرداز می توانیم موارد زیر را نام ببریم:

• ۱۹۶۶: معماری شهر
• ۱۹۸۲: یک زندگی نامه علمی
• ۱۹۸۳: گزیده نوشته‌ها و پروژه‌ها

آلدو روسی در سال 1966 کتاب ” معماری شهر” را منتشر کرد که متعاقبا به چندین زبان ترجمه شد. او در این کتاب فقدان درک شهر در فرایند عمل معماری را مورد انتقاد قرار داد و استدلال می کرد که یک شهر باید آگاهانه و با ارزش، به عنوان چیزیکه در طول زمان شکل گرفته، باشد و معتقد بود مصنوعات شهری که در برابر تحولات زمان ایستادگی کرده اند، اهمیتی خاص دارند. او اعتقاد داشت که خاطرات شهری متعلق به گذشته است و خاطره از دریچه بناهای یادبود حاصل می شود و بناهای تاریخی ساختار شهر را تعیین می کنند.

“برای آشنایی بیشتر با آلدو روسی، می توانید به لینک آبی رنگ مراجعه کنید.”