استیون هال | معمارِ نور، فضا و رنگ

استیون هال، معمار و نقاش آمریکایی، در سال 1947 در نیویورک به دنیا آمد. معماری او از توجهش به اصالت وجودی انسان و تعامل بدن با محیط پیرامون نشئات گرفته است. استیون هال اعتقاد دارد که معماری می تواند به عنوان یک هدیه برای دیگران بماند و از آن لذت ببرند. توانایی هال در ترکیب استادانه ی فضا و نور در اشکال مختلف، او را به یک شخصیت مهم در بحث طراحی پایدار معاصر تبدیل کرده است. در این مقاله سعی در بیان مطالبی داریم تا به وسیله ی آنها استیون هال را به مخاطب معرفی کنیم.

“از این سلسله مقالات با نام “معماران و طراحان”، نوشته ای برای شناساندن تویو ایتو به مخاطب منتشر شده است. برای آشنایی بیشتر با این معمار ژاپنی پیشنهاد می کنیم وارد لینک آبی رنگ زیر شوید.”

استیون هال در 9 دسامبر 1947 در نیویورک به دنیا آمد. در سال 1970، پس از فارغ التحصیلی از دانشکده ی معماری دانشگاه واشنگتن، برای تحصیلات تکمیلی به رم رفت. در سال 1976، در مدرسه ی فارغ التحصیلان دانشکده ی معماری لندن حضور پیدا کرد و پس از مدتی توانست دفتر خود را در نیویورک تاسیس کند. او تا ده سال بعد از مهاجرت به نیویورک، در دفتر کار خود زندگی می کرد و اتاقک چوبی بالای ورودی دفتر خود را به استراحت اختصاص داده بود. هال از سال ۱۹۸۱ مقام استادی دانشگاه کلمبیا را گرفت و به تدریس معماری مشغول شد. استیون هال همواره بر رابطه ی میان موسیقی و معماری، تاکید داشت.

استیون هال به خاطر استعدادی که در ترکیب فضا و نور و خلق آثار معماری با ایده های نو دارد، مشهور شده است و در حال حاضر یکی از سرشناس ترین معماران آمریکاست و در طراحی آثار همگن و با هویت، متبحر است. او می گوید: “من بر این باورم که معماری باید به طور کامل در برنامه و سایت خود تثبیت شود. اگر کانسپت اصلی معماری بتواند به جای گسترده تر شدن عمیق تر شود، معماری در سایت، معنا و مفهوم به خود می گیرد و این منبع افکار و داستان هایی که بی اعتنا به هر سبک هستند را تقویت میکند.” رویکرد اصلی او در معماری، مفهوم معماری متخلخل است یعنی توانایی ترکیب فضا و نور به طوری که کاربران به تجربه ی عمیق تری از معماری وی با استفاده از روابطی که میان این دو عنصر ایجاد نموده و متریال هایی که استفاده می کند، دست یابند. طرح های وی غالبا نمایشی از فرم های ارگانیک هستند که نور طبیعی را به درون فضاهای داخلی هدایت می کنند.

استیون هال هر پروژه را با اسکیس زدن طرح آن در کاغذی به ابعاد 5 در 7 اینچ، و سپس رنگ آمیزی آن با آبرنگ آغاز می کند. در سال های اول کارش، بیشتر در زمینه ی آپارتمان و ساختمان های مسکونی مشغول به طراحی شده بود اما بعد ها طرح زدن برای پروژه های دیگر مثل موزه، نمایشگاه، دانشکده و … را نیز آغاز کرد و همین امر تحولی در زندگی وی محسوب می شود. در ادامه برای آشنایی بیشتر، برخی از پروژه های این معمار را نام می بریم.

استیون هال در طول فعالیت حرفه ای خود جوایز زیادی کسب کرده است که ما در ادامه به برخی از مهم ترین آنها می پردازیم:

او در سال ۱۹۹۸ توانست مدال آلوار آلاتو را کسب کند. در سال ۲۰۰۰، توسط آکادمی هنر و ادبیات آمریکا به عنوان طراح برتر، برگزیده شد و در سال ۲۰۰۱، مجله تایم، او را به خاطر ساخت بناهایی که هم روح نوازند و هم چشم نواز، به عنوان برترین معمار آمریکا انتخاب کرد. از جوایز و تمجیدهای دیگر می توان به انتخاب او به عنوان برترین معمار آمریکایی در نمایشگاه پیس کالکشن نیویورک از طرف موسسه معماری آمریکا در سال ۱۹۸۶ و مدال موسسه آمریکایی معماران نیویورک در سال ۱۹۹۷ اشاره کرد.

استیون هال می گوید: “به نظر من نسبت نور به فضای معماری مثل نسبت صدا به موسیقی است. اگر شما قطعه‌ای موسیقی داشته باشید، صفحات نوت موسیقی برای سازهای مختلف، ریتم، انواع کانترپوان، ساختار و استراکچر دارید و در نهایت صداست که همه ی اینها را اجرا می‌کند و به واقعیت تبدیل می‌کند. اگر صدا نباشد همه ی آنها تنها انتزاع است. همین ماجرا در معماری هم وجود دارد. در معماری شما کانسپت فضایی و استراتژی‌های مفهومی دارید، اما مادامی که بر آنها نور نتابد، هیچ کدام به نمایش در نمی آیند و دیده نمی شوند.”

استیون هال در طول زندگی حرفه ای خود، نویسنده ی کتاب های مختلفی نیز بوده که در ادامه تصویر برخی از کتاب هایش را می توانید مشاهده کنید.

“برای آشنایی بیشتر با استیون هال، پروژه هایش، کتاب های این معمار و … می توانید به لینک آبی رنگ زیر مراجعه کنید.”

وبسایت رسمی استیون هال